Τοποθεσία:   EAPVS Παρίσι / Γαλλία

Ημερομηνία:  2001

Έργο:        Διατριβή

 

 

    Συνήθως αντιλαμβανόμαστε τις εφήμερες εμπειρίες μας ως εμπειρίες μετάβασης, αόριστης διάρκειας. Πιστεύουμε λοιπόν ότι τέτοιες εμπειρίες είναι σχετικά ασυνεπείς. Αλλά ακόμη και αν είναι προσωρινά στη διάρκεια τους, ο αντίκτυπός τους μπορεί να είναι μόνιμος. Η μνήμη της παιδικής ηλικίας μπορεί να γίνει η πιο ισχυρή μνήμη και η πιο χαραγμένη στο κεφάλι μας μέχρι το σημείο όπου όλη μας η ζωή γίνεται φυλακισμένος. Είναι λοιπόν η δύναμη της εμπειρίας και όχι η διάρκειά της που είναι πιο εντυπωσιακή και σημαντική και επιβάλλει το νόημα και το αποτέλεσμα της.

    Η ανέγερση ενός κτηρίου που εκτείνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα παραμένει χαραγμένο στη μνήμη μας ως γεγονός. Μια προσωρινή δομή, που χτίζεται γρήγορα με ένα συγκεκριμένο νόημα αλλά μικρής διάρκειας θα έχει μια πτυχή του φαινομένου υπό μια συνεχή πτυχή της ίντριγκας και της αμφισβήτησης, επειδή η ιδέα της μελλοντικής εξαφάνισής της θα προκαλέσει νέες σκέψεις σχετικά με την επόμενη λειτουργία και τη λειτουργία της. πιθανή αντικατάσταση.

 

   Η πιθανότητα καταστροφής, που επικρατεί σε οποιοδήποτε αρχιτεκτονικό έργο, αναπόφευκτα επηρεάζει την έννοια της δημιουργίας και της χρησιμότητάς της. Διότι χωρίς συντήρηση, οποιαδήποτε εργασία τελικά υποφέρει από υποβάθμιση που μπορεί να είναι θανατηφόρα. Η κινητή αρχιτεκτονική μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει περισσότερη σχέση με τον ανακυκλώσιμο παράγοντα της ζωής, επειδή στην καταστροφή της βρίσκεται η ανοικοδόμησή της, δημιουργώντας έτσι έναν ανεξάντλητο κύκλο ζωής που αντικατοπτρίζει αυτόν όλων των ζωών που υπάρχουν στη γη.